Στις 5 Μαΐου του 1988, ξεκινά η απεργία των εργαζομένων της ΔΕΗ, που τότε αριθμούσαν 30.000. Κύριο αίτημα, η υπογραφή ικανοποιητικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Η ΓΕΝΟΠ κηρύσσει αρχικά τρεις 48ωρες απεργίες, όμως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και οι υπουργοί Εργασίας Γεννηματάς και Βιομηχανίας – Ενέργειας Πεπονής, δεν δέχονται τα αιτήματά τους. Η απεργία κράτησε 15 μέρες και ενδεικτικό της συμμετοχής, ήταν πως την τελευταία ημέρα της, από τα 5.543 μεγαβάτ που ήταν η συνολική ισχύς του συστήματος, έπεσε στα 1.148.
Η διοίκηση της ΔΕΗ προσφεύγει στα δικαστήρια, ζητώντας να βγει η απεργία παράνομη. Παράλληλα τα ΜΑΤ χτυπούν απεργούς στη Θεσσαλονίκη, τραυματίζοντας ένα συνδικαλιστή και συλλαμβάνοντας άλλον ένα. «Κοινούς τρομοκράτες» χαρακτηρίζει τους απεργούς, ο περιφερειακός διευθυντής της ΔΕΗ στην περιοχή.
Στις 13 Μαΐου και ενώ η απεργία βρίσκεται σε εξέλιξη, η κυβέρνηση στέλνει τρεις διμοιρίες ΜΑΤ στα κεντρικά γραφεία της ΔΕΗ στην Αθήνα. Οι απεργοί σπάνε την «αλυσίδα» των ΜΑΤ και πραγματοποιούν κατάληψη των γραφείων. Στην 12η μέρα της απεργία, τα ποσοστά συμμετοχής παραμένουν ιδιαίτερα υψηλά. Πολλές μονάδες έχουν κλείσει, άλλες υπολειτουργούν και οι απεργοί διαμηνύουν στην κυβέρνηση πως «η συλλογική σύμβαση θα υπογραφεί, έστω και υπό το φως των κεριών».
Στις 18 Μαΐου, κόβεται το ρεύμα στα νοσοκομεία Κοζάνης και Πτολεμαΐδας. Οι απεργοί κατηγορούν την κυβέρνηση ότι προσπαθεί να συκοφαντήσει τον αγώνα τους. Αστυνομικές δυνάμεις, επεμβαίνουν σε Κοζάνη και Άρτα για να βάλουν τους απεργοσπάστες για δουλειά.
Την επόμενη μέρα, οι απεργοί σε Κοζάνη και Πτολεμαΐδα, αποφασίζουν να καταλάβουν το σταθμό της Σφηκιάς. Εκεί φτάνουν στις 3 τα ξημερώματα και προσπαθούν να ακυρώσουν την προσπάθεια της διοίκησης της ΔΕΗ, να βάλει μπροστά το σταθμό με απεργοσπάστες.
Με τα σώματά τους κλείνουν τις εξόδους του νερού από τις τουρμπίνες και τα σημεία των υπερχειλίσεων. Μπαίνουν στην τεχνητή λίμνη με πλαστική βάρκα και σκαρφαλώνουν στο φράμγμα. Έτσι επιβάλλουν τη διακοπή της λειτουργίας του σταθμού, αφού σε περίπτωση λειτουργίας, οι στρόβιλοι και μεγάλες ποσότητες νερού θα έπνιγαν τους εργαζόμενους. Η διεύθυνση του υδροηλεκτρικού σταθμού υποχρεώνεται να μη θέσει σε λειτουργία τη μονάδα.
Μέσα στη λίμνη δίνεται μάχη. Στις 2 το μεσημέρι «βατραχάνθρωποι» μπαίνουν στη βάρκα και... απαγάγουν δυο απεργούς από την έξοδο της υπερχείλισης. Αστυνομικός τραβά περίστροφο και απειλεί να πυροβολήσει απεργό. Οι ειδικές δυνάμεις προσπαθούν για αρκετή ώρα να απομακρύνουν τη βάρκα των εργαζομένων μπροστά από τις τουρμπίνες. Δένουν με σχοινιά τους απεργούς που βρίσκονται ανεβασμένοι στις δεξαμενές των υδροφόρων και τους ανεβάζουν στην επιφάνεια. Ο απολογισμός της αστυνομικής επιχείρησης, 22 συλλήψεις και 5 τραυματίες.
Η απεργία λήγει με την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, 15 μέρες μετά την έναρξή της.
Στις 5 Μαΐου του 1988, ξεκινά η απεργία των εργαζομένων της ΔΕΗ, που τότε αριθμούσαν 30.000. Κύριο αίτημα, η υπογραφή ικανοποιητικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Η ΓΕΝΟΠ κηρύσσει αρχικά τρεις 48ωρες απεργίες, όμως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και οι υπουργοί Εργασίας Γεννηματάς και Βιομηχανίας – Ενέργειας Πεπονής, δεν δέχονται τα αιτήματά τους. Η απεργία κράτησε 15 μέρες και ενδεικτικό της συμμετοχής, ήταν πως την τελευταία ημέρα της, από τα 5.543 μεγαβάτ που ήταν η συνολική ισχύς του συστήματος, έπεσε στα 1.148.
Η διοίκηση της ΔΕΗ προσφεύγει στα δικαστήρια, ζητώντας να βγει η απεργία παράνομη. Παράλληλα τα ΜΑΤ χτυπούν απεργούς στη Θεσσαλονίκη, τραυματίζοντας ένα συνδικαλιστή και συλλαμβάνοντας άλλον ένα. «Κοινούς τρομοκράτες» χαρακτηρίζει τους απεργούς, ο περιφερειακός διευθυντής της ΔΕΗ στην περιοχή.
Στις 13 Μαΐου και ενώ η απεργία βρίσκεται σε εξέλιξη, η κυβέρνηση στέλνει τρεις διμοιρίες ΜΑΤ στα κεντρικά γραφεία της ΔΕΗ στην Αθήνα. Οι απεργοί σπάνε την «αλυσίδα» των ΜΑΤ και πραγματοποιούν κατάληψη των γραφείων. Στην 12η μέρα της απεργία, τα ποσοστά συμμετοχής παραμένουν ιδιαίτερα υψηλά. Πολλές μονάδες έχουν κλείσει, άλλες υπολειτουργούν και οι απεργοί διαμηνύουν στην κυβέρνηση πως «η συλλογική σύμβαση θα υπογραφεί, έστω και υπό το φως των κεριών».
Στις 18 Μαΐου, κόβεται το ρεύμα στα νοσοκομεία Κοζάνης και Πτολεμαΐδας. Οι απεργοί κατηγορούν την κυβέρνηση ότι προσπαθεί να συκοφαντήσει τον αγώνα τους. Αστυνομικές δυνάμεις, επεμβαίνουν σε Κοζάνη και Άρτα για να βάλουν τους απεργοσπάστες για δουλειά.
Την επόμενη μέρα, οι απεργοί σε Κοζάνη και Πτολεμαΐδα, αποφασίζουν να καταλάβουν το σταθμό της Σφηκιάς. Εκεί φτάνουν στις 3 τα ξημερώματα και προσπαθούν να ακυρώσουν την προσπάθεια της διοίκησης της ΔΕΗ, να βάλει μπροστά το σταθμό με απεργοσπάστες.
Με τα σώματά τους κλείνουν τις εξόδους του νερού από τις τουρμπίνες και τα σημεία των υπερχειλίσεων. Μπαίνουν στην τεχνητή λίμνη με πλαστική βάρκα και σκαρφαλώνουν στο φράμγμα. Έτσι επιβάλλουν τη διακοπή της λειτουργίας του σταθμού, αφού σε περίπτωση λειτουργίας, οι στρόβιλοι και μεγάλες ποσότητες νερού θα έπνιγαν τους εργαζόμενους. Η διεύθυνση του υδροηλεκτρικού σταθμού υποχρεώνεται να μη θέσει σε λειτουργία τη μονάδα.
Μέσα στη λίμνη δίνεται μάχη. Στις 2 το μεσημέρι «βατραχάνθρωποι» μπαίνουν στη βάρκα και... απαγάγουν δυο απεργούς από την έξοδο της υπερχείλισης. Αστυνομικός τραβά περίστροφο και απειλεί να πυροβολήσει απεργό. Οι ειδικές δυνάμεις προσπαθούν για αρκετή ώρα να απομακρύνουν τη βάρκα των εργαζομένων μπροστά από τις τουρμπίνες. Δένουν με σχοινιά τους απεργούς που βρίσκονται ανεβασμένοι στις δεξαμενές των υδροφόρων και τους ανεβάζουν στην επιφάνεια. Ο απολογισμός της αστυνομικής επιχείρησης, 22 συλλήψεις και 5 τραυματίες.
Η απεργία λήγει με την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, 15 μέρες μετά την έναρξή της.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου